Söngkonan Elísabet Ormslev hefur lent tvisvar í því á stuttum tíma að karlmaður veitist kynferðislega að henni í Reykjavík og með því að verja sig fékk hún til baka frá þeim að hún væri „klikkuð tík.“
Gefum henni orðið:
Nei andskotinn. Hvenær verðum við látnar í friði?!
Ég er búin að lenda í því tvisvar á mjög stuttum tíma að karlmaður veitist að mér í miðbæ Reykjavíkur og djöfull er ég orðin óstjórnlega þreytt á að þurfa að verja mig. Dauðþreytt.
Í fyrra skiptið var ég stödd fyrir utan Noodle Station hjá Hlemmi að kvöldi til þegar að erlendur maður kom og strauk mér undir brjóstið og sagði mér að „hann myndi ríða mér betur en hver sá sem væri að því núna” – WHAT?!
Í seinna skiptið, (fyrir 20 mín) um hábjartan dag var ég að labba í Austurstræti og maður hljóp í áttina að mér, kleip í rassinn á mér og tjáði mér þær fréttir „að ég væri að fara heim með sér á stundinni og ég hefði ekkert val um það baby.”
Í bæði skiptin sló ég hendurnar á þeim frá mér og sagði þeim ekki að snerta mig og viðbrögðin voru eins í bæði skiptin: Ég er klikkuð tík.
Ég er FUMING, ég er svo pirruð.
Þetta er að gerast alls staðar, alltaf. Ekki bara þegar við erum kannski í flegnum bolum á djamminu (sem við andskotans MEGUM!)
Í fyrra skiptið var ég í sweat pants, bol upp í háls, ómáluð með snúð í hárinu, þannig að EAT IT.
Færslan birtist fyrst á Facebook og birtist hér með leyfi Elísabetar:
